Historia wspólnoty
Historia wspólnoty sięga początku lat 90-tych ubiegłego stulecia. Byliśmy wtedy kilkudziesięcioosobową grupą modlitewną, wyrosłą z ruchu oazowego Światło–Życie, złożoną z młodzieży i dorosłych, w tym kilka małżeństw. Miejscem spotkań była parafia św. Mikołaja w Pyskowicach. Spotykaliśmy się na cotygodniowych spotkaniach modlitewnych, spotkaniach formacyjnych w małych grupach, oraz corocznych wyjazdach na rekolekcje letnie do Krościenka. Grupa ta była blisko związana ze wspólnotą „Emmanuel” z Gliwic. Jej członkowie zorganizowali w Pyskowicach Seminarium Odnowy Życia w Duchu Świętym. Wiele osób przeżyło wtedy czas odnowienia wiary i osobistego napełnienia Duchem Świętym. Był to ważny czas dla tej grupy. Nieco później kilkanaście osób, razem ze wspólnotą „Emmanuel” przygotowało ewangelizację w ramach Dnia Pyskowic. Wydarzenie to miało miejsce obok Domu Kultury. Był to czas uwielbienia Boga, składania świadectwa i głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu w Jezusie Chrystusie, poprzez śpiew i pantomimę.
W 1993 zaczęły się w tej grupie zarysowywać pewne różnice w oczekiwaniach jej członków. Część osób odczuwała pragnienie większego otwarcia na dary Ducha Świętego i ewangelizację, natomiast większość młodzieży chciała pozostać w nurcie Ruchu Światło - Życie. W tym samym roku nastąpiły też bolesne dla nas wszystkich wydarzenia związane z porzuceniem kapłaństwa przez dwóch z prowadzących nas księży. Był to duży cios dla grupy . Wydarzenia te zmusiły wiele osób do podjęcia różnych decyzji. Część postanowiła odejść do kościoła zielonoświątkowego. Młodzież zaprzestała właściwie uczestnictwa w spotkaniach. Jednak kilka osób postanowiło iść dalej, razem, mimo tych wszystkich bolesnych wydarzeń. I
Pod koniec stycznia 1994, grupka pięciu osób poprosiła ks. Leonarda Strokę, proboszcza parafii Nawrócenia Św. Pawła Apostoła w Pyskowicach, o zgodę na organizowanie spotkań modlitewnych przy tej parafii, w nurcie ruchu charyzmatycznego Odnowy w Duchu Świętym. Zgodę taką otrzymaliśmy i tu zaczyna się drugi etap historii tej grupy, która dziś jako wspólnota „Oblubienica Pana” nadal spotyka się przy tej parafii. Liderem grupy został wybrany Norbert. Przez pewien czas spotykaliśmy się regularnie co tydzień na modlitwie uwielbienia w tej małej grupie kilku osób. W naszych sercach było gorące pragnienie by ewangelizować i modlić się wstawienniczo za chorych. Wkrótce Bóg przygotował dla nas taki czas. Pewnego wieczoru poproszono nas, by pomodlić się za osobę ze schorzeniem stawów biodrowych, która wówczas z trudem poruszała się o kulach. W czasie modlitwy została ona uzdrowiona i zaczęła składać świadectwo o potężnej mocy i miłości Boga. Cała ta rodzina zaprosiła w modlitwie Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Pana do swojego życia. Ich życie zaczęło się przemieniać i stali się świadkami wiary w swoim środowisku. Wkrótce nasza grupka zaczęła się rozrastać, przybywało ciągle nowych osób, zarówno młodzieży jak i dorosłych. Regularnie w cotygodniowych spotkaniach modlitewnych uczestniczyło ok. 40 osób. Rozwijała się nasza modlitwa uwielbienia, także dzięki diakonii muzycznej. Zakupiliśmy wtedy sprzęt nagłaśniający, który pomagał nam w modlitwie uwielbienia.
W tym czasie odczuliśmy potrzebę dobrej formacji duchowej, zarówno dla odpowiedzialnych jak i dla członków grupy. Najpierw jedna osoba wyjechała na dziesięciodniowe seminarium poświęcone modlitwie o uzdrowienie do Krakowa, które prowadziła siostra A. Bukowiecki w ramach Szkoły „Dzieje II”. Następnie dwie osoby wyjechały do Stryszawy na kurs „Paweł” prowadzony przez Szkołę Nowej Ewangelizacji św. Marka. Te dwa wydarzenia miały duży wpływ na dalszy kształt i formację grupy. Na kilka lat miejscem naszej formacji stała się ta właśnie Szkoła, w której wielu z nas przeżywało różne kursy. Zwieńczeniem tej indywidualnej formacji był udział 8 osób w kursie „Wspólnota”. Było to ważne doświadczenie formujące nas i prowadzące w kierunku powstania wspólnoty chrześcijańskiej, opartej na jasno określonych zasadach. Zaczęliśmy poszukiwać takich elementów, które nas łączą, poszukiwaliśmy odpowiedzi na pytanie po co i dlaczego jesteśmy razem. W wyniku modlitwy, wielu przemyśleń i rozmów zdołaliśmy ustalić 9 elementów, które uznaliśmy za podstawowe na wspólnej drodze wiary i które stały się fundamentem tzw. przymierza osób, które dobrowolnie zapragnęły je przyjąć i wypełniać. I tak na przełomie 2000–2001 roku, grupa kilku osób oficjalnie potwierdziła wobec Boga i wobec siebie deklaracje życia zgodnie z tymi zasadami. Od tej pory uznaliśmy, że nasza grupa zaczyna być wspólnotą osób, które razem chcą poznawać Boga, troszczyć się o siebie i służyć innym. Było w nas pragnienie, by Bóg dał nam jako wspólnocie imię. Modliliśmy się w tej sprawie i po kilku kolejnych latach, Bóg dał nam inspiracje, by przyjąć nazwę „Oblubienica Pana”. Zrodziło się to z natchnienia Ducha Świętego, który poruszył nasze serca wersetem 5 z Psalmu 45: „Król pragnie twojej piękności; on jest twym panem oddaj mu pokłon!
Warto wspomnieć jeszcze o zaangażowaniach wspólnoty w dziełach ewangelizacji i misji, które podejmujemy zarówno w naszym mieście, diecezji a także i poza nią. W latach 1997 oraz 1998 kilka osób z wspólnoty uczestniczyło w wyjazdach misyjnych na Ukrainę do Ośrodka Rekolekcyjnego prowadzonego przez oo. Kapucynów w Krasiłowie. Organizujemy także coroczne Seminarium Odnowy Życia w Duchu Świętym, wyjeżdżamy na Ogólnopolskie Czuwanie Grup Odnowy w Duchu Świętym do Częstochowy. Jako wspólnota podejmujemy posługę uwielbienia na comiesięcznych Mszach św. z modlitwą o uzdrowienie w Gliwicach. Jesteśmy współodpowiedzialni za prowadzenie jednego z poziomów tematycznych rekolekcji letnich „Jezus żyje” na Górze Św. Anny, od początku ich powstania. Od kilku lat przygotowujemy raz na dwa miesiące wieczór uwielbienia z modlitwą o uzdrowienie w parafii Nawrócenia Św. Pawła Apostoła w Pyskowicach. Staramy się o formację członków wspólnoty poprzez roczną formację w tzw. małych grupach. Jesteśmy także częścią europejskiej sieci wspólnot ENC , gdzie także korzystamy z formacji liderów i animatorów. Oprócz tych zaangażowań próbujemy znajdować czas na pogłębienie relacji w ramach świętowania dnia Pańskiego, raz miesiącu w sobotni wieczór. Mamy też w naszej historii trzy wyjazdy wypoczynkowe. Jako wspólnota, dwa razy wyjeżdżaliśmy do Starej Wsi koło Limanowej, gdzie mieszkaliśmy w domu lidera wspólnoty z Limanowej. Raz byliśmy w Żabnicy, gdzie mieliśmy okazję razem wędrować po górskich szlakach i chwalić Boga za Jego dobroć i łaskę.
Dziś patrząc na historię wspólnoty widzimy prowadzenie Boga, Jego inspirację i zachętę, by nie ustać w drodze i wyrażamy naszą nadzieję, że nadal będzie nas prowadził. Chwała Ci Panie!